Συνήθως πρόκειται για φανατισμένο άτομο στα όρια της φτώχιας με φαντασιώσεις αστισμού και καθωσπρεπισμού.
Συχνά ο κούλιγκαν είναι άτομο ετεροπροσδιοριζόμενο, δηλαδή ορίζει τον εαυτό του ως μη αριστερό, ενίοτε δε και πιο συγκεκριμένα ως μη "ζαίο".
Ο κούλιγκαν αποδίδει στο μυθικό εχθρό του αντιφατικές ιδιότητες.
Ο αριστερός είναι συνάμα άπλυτος, τεμπέλης και φτωχός αλλά ταυτόχρονα ψωνίζει τα τυριά του από τον Σκλαβενίτη και είναι υποκριτής αφού δεν έχει ανάγκη από λεφτά. Ενώ λοιπόν είναι φτωχάτζα και τεμπέλης, ο αριστερός την ίδια στιγμή κάνει επανάσταση με τα (πολλά) λεφτά άλλων.